Αυτοκτονίες. Επιτακτική ανάγκη η επανεκκίνηση της κοινωνίας. Ο ρόλος της Εκκλησίας.



αίμα ή μελάνιΠληροφορούμαστε καθημερινά αποσβολωμένοι αυτοκτονίες απλών ανθρώπων, επιχειρηματιών, επιστημόνων, ακόμα και πολιτικών, συνανθρώπων μας. Οι υπό την σκιά της οικονομικής κρίσης πρόσφατες αυτοκτονίες έχουν σοκάρει ολόκληρη την κοινωνία μας.
Και αυτό συμβαίνει γιατί αποτελούν τρόπο τινά το «κερασάκι στην τούρτα» της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης όπως την βιώνουμε σήμερα στην χώρα μας, το επιστέγασμα μιας αυτοκαταστροφικής πορείας, την επιβεβαίωση της παρακμής. Η απόγνωση, που αποτελεί και την βαθύτερη αιτία που οδηγεί κάποιον στον φόνο του ίδιου του του εαυτού, δείχνει να κυριαρχεί στις ψυχές των Ελλήνων του σήμερα.
Ως Θεολόγος θα πρέπει να επισημάνω ότι η χριστιανική διδασκαλία θεωρεί την αυτοκτονία ως ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα, η δε Ορθόδοξη Εκκλησία στηριζόμενη στην Αγία Γραφή και στην Ιερά Παράδοση θεωρεί την αυτοκτονία ως έγκλημα εναντίον της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής και ως κλονισμό και απώλεια της πίστεως και της ελπίδας του αυτόχειρα προς τον Θεό. Η Ελλαδική Εκκλησία προβάλει ορθά, ως αντίμετρο στην απόγνωση, την υπομονή, την ελπίδα και την εμπιστοσύνη. Λαμβάνει μέτρα ανακούφισης των συμπολιτών μας που αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα και εξαιρετικά δυσμενείς καταστάσεις και είναι αξιέπαινη για αυτό.
Όμως και σαν πολιτεία πρέπει να αφυπνιστούμε και να αναζητήσουμε στηρίγματα ή να δημιουργήσουμε θεσμούς επανεκκίνησης της κοινωνίας. Η σημερινή πολιτική ηγεσία έχει συλλάβει την επιτακτικότητα των καιρών. Η εποχή απαιτεί επαναπροσδιορισμό των αξιών μας και αποβολή των νοσηρών φαινομένων. Ο στόχος είναι η αναγέννηση και επανεκκίνηση της κοινωνίας.
Η κυβέρνηση οφείλει, με οδηγό την Δικαιοσύνη, να ξυπνήσει στην κοινωνία την πίστη στους θεσμούς, την ελπίδα ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε την απόγνωση και την κρίση, αναγνωρίζοντας και διορθώνοντας τα κακώς κείμενα και να εμπνεύσει με το παράδειγμά της. Μπορεί ακόμα και να το πράξει με την συνεργασία της Εκκλησίας η οποία ποτέ δεν απογοήτευσε τους Έλληνες σε στιγμές Εθνικών κρίσεων.
Οι αυτοκτονίες δεν είναι η λύση. Λύση είναι σε πρώτη φάση η Αυτοκριτική, σε δεύτερη η Κάθαρση και η Συγνώμη και σε τρίτη η Πράξη. Ας δούμε την κρίση όχι ως αφορμή για παραίτηση από την ζωή αλλά ως αφορμή για δημιουργία.